روزگار روشن

هميشه به اين نكته سخت باور داشته ام كه رفتن بسيار ارزنده تر از رسيدن است.

رفتن به بام ايران برايم زيبا بود ، بسيار زيبا  

و رسيدن به آن سخت بود ، بيرون از توان واژه !

درست ندانستم رسيدن ارزش رفتن  بود ؟! يا رفتن بهاي رسيدن ؟

ولي اين روزها  مي بينم

 ارزش  آن همه گاه رفتن  و سختي گاه رسيدن همه و همه ، در  لبخند ها و شاد باش هايي است  كه از سوي مردمان خوبي چون شما دريافت مي كنم.

 سپاس بي پايان مرا براي همه خوبي هايتان بپذيريد.

شاد و تندرست باشيد

پي نوشت: دماوند در ساليان دراز به  رشته ي ميهن دوستي ما ايرانيان گره خورده است و شايسته است اگر بزرگترين گره ميهن دوستي ما باشد . خواندن  كتاب  آرش – بهرام بيضايي   پيشنهادي براي بازنگري اين ميهن دوستي است. پاينده باشيد