سال 72بود از يك اردوي بازديد از يك كارخانه صنعتي برگشته بوديم. توي اردو سي نفره ما سه تا خانوم بوديم. در نشست پاياني پس از برگشت قرار شد هر كس براي بهتر شدن اردو هاي آينده پيشنهادي اگر داره بده. يه بنده خدايي كه قرار بود آن سال كنكور ارشد بده و براي همين چند وقتي بود از تيپ و تريپ اصلي خودش فاصله گرفته بود و حالا همش پيرهن تيره مي پوشيد و يه ته ريشي هم هميشه روي صورتش نگه مي داشت گفت اردو ها را از اين پس براي خانومها و آقايون جدا گانه برگذار كنيم بهتره. جداي از شدني بودن اين پيشنهاد و اينكه خود اون آقا چقدر با اين رويه سازگار بود ولي خوب رسيدن خبر اين پيشنهاد به گوش بچه هاي انجمن و اتاق قرآن و ... كه در گزينش سهمي داشتند براي اون آقا خيلي سودمند بود.

هركس ديدگاه خودش را گفت. من نخستين خانومي بودم كه پس از چند آقايي كه سخن گفته بودند بايد چيزي مي گفتم.

گفتم من خيلي با اينكه اين كار شدني هست يا نه و چه تاثيرات خوب و يا بدي داره كاري ندارم. تنها يك پرسشي توي ذهنم هست .ازكساني كه تا گفتار بودن خانم ها در جامعه و به ويژه كنار آقايان شروع مي شه ، ياد اسلام و خطراتي كه براي اسلام داره مي افتن.

مگر ما همه پيرو امام حسين نيستيم. . پس چرا امام حسين هنگام شروع حركت به سمت كوفه يا دست كم هنگام مبارزه در ميدان جنگ كربلا نگفت خواهر جان اصلا شما و زنها نياييد. يا اينكه خواهرم شما سر دسته گروه خانم ها باش برو با زنها بجنگ ما هم جداگانه با مردها مي رويم.

ديگر خيلي يادم نيست كه چه چيز هايي گفتم ولي خوب يادم هست كه حتي آنها كه ديدگاهي سختگيرانه سنتي داشتند و يا باور هاي روشن مذهبي و يا حتي متعصبين مذهبي هم تشويقم كردند. و در آن ميان ياد آقاي شاملو به خير ! پيرمرد كليد دار دانشكده مكانيك بود.

************

مگر نه اينكه عاشورا ،اسلام را زنده نگهداشته است.  كربلا  تنها يك ميدان مبارزه براي گرفتن حكومت نبود. كربلا در تاريخ اسلام ميداني بود براي احياي هرآنچه كه حكومتيان و استبداديان به نام اسلام سر بريده بودند و   به كام خودشان فرو كرده بودند. اينك اما بايد كسي بر مي خواست و اين تاراج فرهنگي و اخلاقي را رسوا مي كرد. و چه خوب كه بلنداي نداي حسين در نينوا  و  بلنداي نداي زينب در شام اين دسته از زياده خواهان بي اخلاق را براي هميشه ي روزگار رسوا و بي آبرو كرده است.

************

اگر از جهان اسلام بايد نمونه اي براي زنان برگزيد كه بايد بدون حضور  -پدر و برادر و همسر و پسر - به تنهايي پرچم بزرگواري و ارزش انساني خويش را به دوش بكشد به هيچ گماني بايد بانو زينب را نام برد.

اگر محمد حق زنده ماني را براي دختركان بي پناه در صحراي عربستان فرياد  كرد. اين زينب بود كه حق زندگاني را براي زنان ، در تمام ابعاد و اندازه هايش و با تمام سختي ها و مبارزه هايش در پهناي بي پايان گيتي به تصوير كشيد.